Tokijska podróż i rozmowy pod flagą polsko-ukraińską

Tym razem nie będzie nic o szkole, bo Ise musiałaby się powtarzać. A czytanie ciągle tego samego staje się w końcu nudne. Dlatego też dzisiaj będzie może nieco mniej przyziemnie, bo o więziach międzyludzkich.
Zastanawia się nad nimi od dawna, ale w szczególności od jakiś trzech miesięcy. W tym czasie się, jak to w życiu bywa, kilka znajomości się rozluźniło, a inne zacieśniły. Oczywiście to drugie zawsze jest milej widziane. Przyjaźń to może słowo na wyrost, trzeba używać je bardzo ostrożnie, ale kontakt z Niką ma działania dobroczynne i chwała za to Niebiosom. Dzięki temu podróż do Tokio zawsze będzie mile wspominana. I co z tego, że odbyła się ona najtańszym środkiem lokomocji, bo palcem po mapie? Ise mimo wszystko i tak będzie się giąć w ukłonach przed Niką za zdjęcie Kaoru w okularkach.
Nauczyła się też, że nie warto wyolbrzymiać swoich oczekiwań. Ostatnia osiemnastkowa impreza odbyła się w milszej atmosferze, niżby się spodziewała. Również wbrew nadziejom Ise zapowiedziana Ukrainka nie miała na imię Wiera, Natasza, czy równie inaczej brzmiącego miana, a po prostu Natalia. Za to dowiedziała się, że po ukraińsku nazywaliby ją zdrobniale Saszą, co ją nieco zdziwiło. Rozmowy z Natalią odbywają się powoli, a interlokutorzy wzajemnie zadziwiają różnicami w obyczajach. Ciekawostek będzie zapewne więcej, bo Ukrainka będzie gościem do piątku.
Ise spodziewała się również interesującej rozmowy na gg z pewną osobą, z którą chciała odnowić kontakt. Niestety zbyt rozmowna ona nie była, choć minęło sporo czasy od ostatniej wymiany zdań. Jest to jednak facet, więc fakt niezrozumienia systemu Ise nie dziwi. Jednocześnie chętnie kupiłaby jakiś słownik do mężczyzn jak i do jednej ze znajomych. Oferty należy przedstawić w komentarzach.